خدایامگرکلبه دلم چقدرجادارد خدایاقسم به نگاهت دگرنمی توانم حجم این غم رابردوش کشم............................خدایاچه می شودمنم ازجنس فرشته بودم کنارتوبودم شاید باترنم نگاه توبرفهای دلم آب می شد.. ...شایدباکنارتوبودن صدای شکستن پنچره دلم آرام می شدبغضش ...........................خدایا گناهانم رارخم نکش که پشیمانم میدانم می توانی روزهاراعقب برگردانی ولی نگرانی نتوانم بازهم راه کلبه ی دل راپیداکنم ولی اگرتوبخواهی می توانم دلم را بهاری کنم چشمانم  راخدایی کنم............. انوقت هست که می شوم یارتو.. همراه تو ..خدایا کمکم کن تاشیشه خورده های دلم راجمع کنم تادل کس دگررازخمی نکند که دق می کنم بازخم او....خدایاغمی میان لبخندهاپنهان شده هست کاش سازی بلدبودم تا می سراییدم  غم راازگوشه گوشه ی لبخندها دورمی کردم............دانوشته